Dagje Boston zonder walvissen

Wat een mietjes zeg die Amerikanen. We reizen 6.000km en ook nog eens via een vertragende omweg (Londen), enkel en alleen om walvissen in de wateren voor Boston te kunnen spotten. Kaartjes al ruimschoots van te voren online gekocht. Beestjes al ver van te voren bestudeerd. Vroeg het bed uit om op tijd bij de boot te zijn voor de anderhalf uur durende tocht de zee op. Klein briesje dat op open water en met volle kracht (we zitten op zo'n catamaran motorboot) wat aantrekt maar bij ons niet meer dan schatergelach veroorzaakt als de boot wat heen en weer deint (we komen immers uit IJmuiden). Maar na een half uur denkt de kapitein en zijn bemanning er anders over: de zee is te ruw en we gaan terug! Thank you for your understanding. Nou, niet dus. Kapitein Prut doet nog z'n best om ons te pleasen met een mini-walvisje dat toevallig is verdwaald en in de haven terecht gekomen is maar dat is vergeefse moeite (zelfs niet na een volledige refund). We genieten nog wel van de prachtige vuurtoren, de mooie eilandjes, de vliegtuigen die in zee landen en de kotsende Amerikaan op het benedendek.

Wel meer tijd nu voor de Freedom Trail. Letterlijk een spoor door de stad van rode klinkers die de wandelaar langs alle historische hoogtepunten leidt. En die zijn er zeker. Nou zijn niet alle Groentjes even enthousiaste wandelaars dus maar goed dat we op de helft kunnen instappen. Precies goed om het oude stadhuis te kunnen zien waar op het balkon de State of Independence is voorgelezen aan het volk (prachtige tekst trouwens: recht op "Life, Liberty and the pursuit of Happiness"). Boston is wat dat betreft de bakermat van de Amerikaanse onafhankelijkheid en dat willen ze ook graag vertellen. We weten nu wie Paul Revere is en waar die woonde (in de wijk die nog steeds Italië ademt) en hebben de USS Constitution in levende lijve gezien. In een droogdok weliswaar omdat de buik vervangen moet worden en hoe leuk is het, dat op de nieuwe koperen platen de zelf ingegraveerde namen Rijk en Stephan zullen prijken (naast een paar duizend andere namen geloof ik).

Best leerzaam dus en daarom ook meteen maar even bij de oudste universiteit van de USA op visite geweest: de Harvard universiteit in Cambridge. Dat ziet er uit als een fijn studentenleven: prachtige gebouwen, weidse gazons die niet misstaan als golfbanen, wijntje er bij.. Biekje had haar kansen op een titel hoger ingeschat als ze dit eerder had gezien.

Na negen uur op pad even uithijgen op het basiskamp en dan een verdiende lekkernij uit de Amerikaanse keuken. Nee, geen McDonalds maar een hamburger bij '5 Napkin Burger'. Vergezeld van een mislukte icetea (échte koude thee; jak) en een dito Belgisch biertje (met een schijfje sinaasappel; jak).

Lichtje gaat snel uit. Dromen over New York. En een beetje over walvissen.