Wandeltocht in Washington

Je realiseert je pas dat New York een continu zoemende hectische heksenketel is als je er niet meer bent. Washington komt binnen als een lieflijk klein schoon rustig dorpje. Dat kan de hoofdstad van het machtigste land van de wereld natuurlijk niet zijn maar het zegt veel over het verschil tussen de twee steden.

Overnachten bij Barry leek ons een te grote toestand. Daarom hebben we onze intrek genomen verderop in de straat: Pennsylvania Avenue 2500 waar het Witte Huis nummerbordje 1600 draagt. Uiteraard lopen we wel even langs het pand van de buurman en is het presidentieel onderkomen eerder een wit huisje dan een huis. Maar daar waren we al op voorbereid. Toch verassend hoe dichtbij je kunt komen en hoe gemoedelijk de bewaking lijkt te zijn. Opvallend is wel dat alle vliegtuigen die vanaf het dichtbij gelegen Ronald Reagan vliegveld opstijgen, direct afbuigen naar links om zo niet boven de tuin van de familie Obama terecht te komen.

In Washington liggen al deze kijk-attracties dicht bij elkaar. Tip van Flip: huur fietsen. En als je er meer dan twee wilt huren: neem twee credit cards mee. Die hadden we niet dus met de benenwagen in plakkend shirt de highlights bezocht. Het Lincoln Memorial is indrukwekkend groot en statig. Net als de rechthoekige vijver (de Reflecting Pool) die daar bij hoort. Die kent iedereen wel van de vriendin van Forrest Gump die daar in sprong.

Vanaf dit punt kun je de National Mall aflopen met het koepelvormige Capitol als eindpunt. Links en rechts van die Mall heb je de musea voor het uitkiezen. Wij hebben een kijkje in het Air and Space Museum genomen. Allemaal mooi maar wel een beetje jammer dat de Mall tot 2016 een bouwput is en het Capitol volledig in de stijgers staat. Zelfs de marmeren leeuwen die ik voorafgaand aan elke aflevering van House of Cards langs zag komen, zijn aan het zicht onttrokken voor een onderhoudsbeurt. Ook uniek zullen we maar zeggen. Dat is overigens niet de reden dat de vlaggen half stok hangen; dat is om de vermoorde militairen in Tennessee te eren.

We gaan met de metro de stad een beetje uit (Potomac rivier onderdoor) en stappen uit bij Arlington. Zijn toch heel wat films en documentaires die deze militaire begraafplaats hebben belicht. Het aantal witte kruisen in perfecte rechte lijnen is overweldigend. Dat blijken niet alleen slachtoffers van het strijdtoneel te zijn maar ook oud-militairen die een respectabele leeftijd hebben gehaald. Vandaar dat er nog geregeld ter aarde bestellingen zijn op deze plek. We zijn inmiddels helemaal klaar met de natte hitte maar één plek moet ik toch nog even zien: het graf van de Kennedy’s. Drommen mensen die naar de indrukwekkende (platte) zerken van JFK en fam. komen gluren.

We koelen af in de hotelkamer en ondernemen een typisch Amerikaans uitje om Washington mee af te sluiten: de bios. De keuze is op de Minions gevallen en in een praktisch lege bioscoop met een giga bak popcorn, trekken we onze schoenen uit en kijken anderhalf uur lang naar een meute gekke gele mannekes: BANANA’S!